Een Republikeinse kandidaat die in Nederland bekend is als “de zoon van”. Niet Jeb Bush, maar Rand Paul (53), wiens vader Ron de afgelopen twee verkiezingen meedeed aan de Republikeinse voorverkiezingen. Rand Paul heeft, net als zijn vader, een sterke grassroots campaign, hij behoort tot de Tea Party en doet het goed bij jongeren.

“Zoals in 2004, zo wordt het niet meer voor de evangelicals”, verwijst James Kennedy naar de belangrijke rol die de strenge christenen speelden bij de herverkiezing van George W. Bush. De historicus van de UVA is Amerikaan en sprak met ons over de rol van christenen in de Amerikaanse politiek en de naderende verkiezingen, waarin hij Barack Obama de meeste kans toedicht. “Mitt Romney is desondanks wel de beste kandidaat van de Republikeinen die meededen aan de race. Alle andere kandidaten, Newt Gingrich in het bijzonder, hadden voor meer problemen gezorgd.”

Vandaag maakte Mitt Romney bekend dat hij Paul Ryan als running-mate heeft gekozen. Paul Ryan is voor veel Nederlanders een onbekend persoon, maar de 42-jarige Afgevaardige uit Wisconsin is een rijzende ster in de Republikeinse Partij. Ryan is een held binnen de Tea Party en heeft al verschillende gevechten met het Witte Huis gevoerd over financiële aangelegenheden. Een politiek profiel van Mitt Romney’s tweede man.

Het is duidelijk dat Romney’s campagne er vanuit gaat dat het aanvallen van Obama op het moment de meest effectieve campagnestrategie is. Toch komen er stemmen op binnen de Republikeinse partij om dat te gaan veranderen. Hebben zij een punt als ze eisen dat Romney meer duidelijkheid moet scheppen rondom zijn visie voor de Verenigde Staten?

Mitt Romney is vannacht de grote winnaar geworden van de voorverkiezingen in Wisconsin, Maryland en Washington DC. Beide staten én het District of Columbia kozen zijn zijde, zij het dat de verschillen nogal uiteen liepen. Rick Santorum werd tweede in Wisconsin en Maryland en deed in DC niet mee, waardoor Ron Paul die plek kon opeisen.

Voor het eerst in 5 maanden staat Barack Obama boven Mitt Romney in de swing-states. Dat blijkt uit een peiling van Gallup/USA Today. Nadat Romney in maart nog een minieme voorsprong van twee procentpunt had, heeft Obama inmiddels de leiding genomen: 51 om 42 procent. De voorsprong op Rick Santorum is zelfs nog iets groter, 52 om 41 procent. In een maand tijd heeft Obama dus een fikse voorsprong genomen in de staten die er toe doen.

Nu het er op lijkt dat de race om de Republikeinse presidentiële nominatie een marathon wordt waar geen enkele kandidaat van plan is om uit de race te stappen, is de vraag aan de orde welke kandidaat alle verschillende stromingen binnen de Republikeinse partij kan verenigen en er voor kan zorgen dat president Obama na één termijn het Witte Huis moet verlaten.

Op politiek gebied zijn er veel verschillen tussen Nederland en de Verenigde Staten. Een voorbeeld hiervan is het aantal politieke partijen. In Nederland zijn er zo'n tien grote partijen, waarvan ongeveer de helft elke verkiezing kans maakt een premier te leveren. In Amerika is dat anders. Daar zijn meestal slechts twee partijen groot genoeg om kans te maken de verkiezing te winnen. Of zou er dit jaar misschien toch een derde partij opstaan, zoals de Tea Party, die een reële kans maakt?

Mitt Romney's kansen om morgen in Florida de voorverkiezing te winnen zijn groot. Als alles naar verwachting verloopt zal het voor Newt Gingrich een moeilijk verhaal worden in the Sunshine State. Hij kijkt daarom al verder vooruit. Waar sommigen dachten dat hij de handdoek in de ring zou gooien bij een zwaar verlies, sprak Gingrich dit zelf nadrukkelijk tegen. Hij gaf gisteren zelfs aan tot het einde van de race door te willen gaan.

Dat er interne verschillen zijn in de Republikeinse partij is was al langer duidelijk. Niet alleen tussen de gematigden en rechtse conservatieven. Ook binnen die groepen is er frictie. De traditioneel conservatieve politici hebben bijvoorbeeld andere ideeën dan de Tea Partiers.

Het lijken de verkiezingen van 1996 wel. De economische omstandigheden zijn niet te vergelijken, maar ook in 1996 zat er een Democratische president (Bill Clinton) in het Witte Huis, bezig met zijn eerste termijn, en was het Republikeinse kamp verdeeld tot op het bot. En was er geen enkele kandidaat die een stabiele aanhang kreeg in de aanloop naar de voorverkiezingen.