Donald Trumps retoriek is over het algemeen vol platitudes en met weinig beleidsvoorstellen. Als Trump beleid voorstelt is dit vaak controversieel. Zo ook met zijn voorstel dat politici maar één termijn mogen dienen.

Dat Clinton straks president wordt is volgens een aantal van de beter peilers geen verrassing. Na de dramatische weken van Trump is zijn electorale pad naar het presidentschap bijna geheel verdwenen. Maar wat staat een president Clinton te wachten?

In Nederlands is het de PvdA en de VVD gelukt. Ze hebben een akkoord gepresenteerd dat linkse en rechtse belangen verenigd. In de V.S. raken de Democraten en Republikeinen juist steeds verder gepolariseerd. De twee partijen gunnen elkaar geen enkele overwinning, wat regelmatig zorgt voor een patstelling in het Congres. De belofte van Romney om met “goede Democraten” te gaan samenwerken als hij en Paul Ryan het Witte Huis hebben veroverd is dan ook erg ambitieus en eigenlijk bij voorbaat al onmogelijk.

Eind juni werd bekend dat Congress er voor gestemd had dat Attorney General Eric Holder, hoofd van Justitie, in “Contempt of Congress” gehouden zou worden. Met Contempt of Congress wordt bedoeld dat Holder het werk van Congress geblokkeerd zou hebben, in dit geval omdat hij geweigerd zou hebben bepaalde documenten die nodig waren voor een onderzoek in te leveren. Gisteren is echter besloten dat Holder tóch onschuldig is.

Rick Santorum heeft maandenlang campagne kunnen voeren zonder een eigen duidelijke visie op de economie te geven. Dat kan hem de kop kosten, want peilingen laten keer op keer zien dat de economie veruit het belangrijkste onderwerp voor de Amerikanen vormt, en zeker voor inwoners van het verarmde Michigan. De huidige koploper in de peilingen lijkt dit te beseffen, en bekent langzaamaan kleur, zoals onlangs in een toespraak bij de Detroit Economic Club. Hoog tijd dus om zijn belangrijkste standpunten eens onder de loep te nemen.

Onze collega's in de WarRoom meldden vanmiddag dat Joe the Plumber campagne voert om verkozen te worden tot Congressman. Mocht u hem vergeten zijn, Joe - die eigenlijk Samuel Joseph Wurzelbacher heet - werd beroemd in de campagne van 2008 toen hij president Obama bij een ontmoeting het vuur na aan de schenen legde over diens belastingplannen voor bedrijven. De plannen van de Democraat waren strijdig met de American Dream volgens de inmiddels beroemde inwoner van Ohio.

Niet belastingen, niet tekorten, maar banen en vooral inkomensongelijkheid gaan de verkiezingen van 2012 beslissen. Terwijl Republikeinse kandidaten oreren over flat tax, 9-9-9 of lagere belastingen, praat president Obama steeds vaker over de fat cats, over graaiende bankiers, over de absurd hoge inkomens van een kleine topgroep. Obama zal de sterk gegroeide inkomensongelijkheid koppelen aan de ondermijning van de Amerikaanse droom, die van sociaal economische mobiliteit.